Mały miś, gruby miś...

Na pewno większość z Was pamięta bajkę o Misiu Uszatku :)

To jedna z kilku moich ulubionych bajek z dzieciństwa. Dlaczego? Teraz, jako osoba dorosła mogłabym powiedzieć, że dlatego, bo te bajki miały bardzo mądrą treść, faktycznie czegoś uczyły i zawsze kończyły się morałem. Ale kiedy byłam mała, to bajki były dla mnie miniaturowym światem z maleńkimi domkami, maleńkimi ludzikami, zwierzątkami i mnóstwem maleńkich drobiazgów. To był prawdziwy miniaturowy świat. I NIGDY nawet do głowy mi nie przyszło, że postaci z takich bajek mogłyby być większe choćby od dłoni! Że mogłyby mieć wymiar dorosłego człowieka.  Byłam przekonana, że Miś Uszatek jest maleńki i mieszka w swoim maleńkim domku, z maleńkim łóżeczkiem i stoliczkiem i lampką...
O, takim jak ten:

Pokój Misia Uszatka odtworzyłam oczywiście na podstawie bajek. Układ pokoiku się zgadza, tapety starałam się zrobić identyczne, okno z karniszem także. Choć w różnych odcinkach mebelki i ich rozkład się zmieniały, ja wybrałam najbardziej charakterystyczne dla serialu łóżko (przywitałam się ze sztuką metaloplastyki) ze śliczną pościelą (przeprosiłam się z moją maszyną do szycia). Konieczne było także zrobienie nocnego stolika z lampką, obrazka z motywem misia (nad łóżkiem) i kilku innych stałych akcesoriów. Reszta to moja wyobraźnia, posilona kolejnymi odcinkami bajki o Misiu Uszatku, których ostatnio obejrzałam mnóstwo :)

Lampka, wiadomo - świecić powinna. Dlatego w nocy mój maleńki pokoik wygląda tak:

I jeszcze jedno. Tak, bo sam pokój to nie wszystko :) Oprócz niego, do kompletu dorobiłam sobie zdjęcie. To kadr z 2 odcinka o Misiu Uszatku, oprawiony w stareńką ramkę z dzieciństwa :)

 

A na koniec - jak to na koniec - tekst piosenki z "Misia Uszatka" :) 

Skoro ja ją śpiewam od kilku dni, to może Wy też się zarazicie :)

"Pora na dobranoc,

bo już księżyc świeci.

Dzieci lubią misie,

misie lubią dzieci."